Eigenaren grote daken moeten ruimte geven aan zonnepanelen

 

Toch is dat het groeiscenario dat wethouder Choho vorige week ontvouwde voor meer zonne-energie in de stad. Per 2020 wil Amsterdam op 160 megawatt (MW) zitten. Om daarop uit te komen streeft Choho voor 2018, het einde van zijn ambtstermijn, naar 75 MW. Ter vergelijking: nu is het 13,3 MW.

 

Het is ook een kwestie van geld. Het kost 180 tot 220 miljoen euro om in 2020 op 150 MW aan zonne-energie te komen. Die investeringen gaat de gemeente niet zelf doen. Hoeft ook niet, zonnepanelen zijn voor huishoudens een aantrekkelijke investering geworden.

 

Het probleem is alleen dat Amsterdam voor zo'n 85 procent uit gestapelde bouw bestaat. Veel Amsterdammers delen hun dak met hun boven- en benedenburen. Vandaar de zoektocht naar bruikbaar dakoppervlak voor 'dakloze' Amsterdammers.

 

Dat moet nog blijken. Van de 150 grootste dakbezitters van de stad kwamen er vrijdag zo'n vijftig opdraven. Met onder meer Nissan, het Havenbedrijf en Villa Arena zat er voor zo'n vierhonderdduizend vierkante meter aan dak in de zaal. "Dit kan groot worden," zei initiatiefnemer en directeur strategie van netwerkbedrijf Alliander Pallas Agterberg.

 

Zelf hun daken volleggen mag natuurlijk ook. Maar voor bedrijven zijn zonnepanelen minder rendabel dan voor huishoudens. Omdat ze een lager stroomtarief betalen, hebben zij met zonnepanelen minder te winnen dan huishoudens. Voor bedrijven zijn zonnepanelen eigenlijk alleen rendabel met behulp van de rijkssubsidie voor duurzame energie SDE+, maar dat is een beetje een loterij.

 

Wethouder Choho gaf zelf het goede voorbeeld door tienduizend meter dak beschikbaar te stellen van het vroegere DWI en de Stopera. Zeker een deel daarvan komt beschikbaar voor zonnepanelen van Amsterdammers, en het is de bedoeling dat meer gemeentedaken volgen.

 

Dat valt nog te bezien. Tot dusver zijn op verschillende plekken in de stad zogeheten energiecoöperaties actief: Amsterdammers die samen investeren in het opwekken van elektriciteit.

 

Zo heeft het GVB het dak van metrostation Reigersbos beschikbaar gesteld en Praxis het dak van een bouwmarkt in West. Maar het geduld van de energiecoöperaties is de voorbije jaren zwaar op de proef gesteld omdat wetten en regels niet ingesteld bleken op duurzame energie en de nieuwe financieringsvormen die daaraan te pas komen. Ook werden belastingregels telkens aangepast. Dat heeft deze pioniers anderhalf tot vier jaar gekost.

 

Zeker niet. Later dit jaar hoopt hij ook woningcorporaties zover te krijgen dat ze meedoen. Die beschikken over liefst een vijfde deel van de geschikte daken in de stad. Ook denkt Choho bij wijze van experiment aan een 'zonneweide' van zonnepanelen op braakliggend terrein of als overkapping van een parkeerterrein.

 

En dan zijn er nog de Amsterdamse woningbezitters en de VvE's, die hun eigen daken kunnen vullen, al is het maar voor een deel van hun stroom.

Maar daarvoor komt het ook aan op een krachtige Amsterdamse lobby in Den Haag, waar volgend jaar wordt bekeken of in 2020 de zogeheten salderingsregeling wordt versoberd. Als ze hun overdag opgewekte stroom na 2020 kunnen blijven verrekenen met de elektriciteit die ze na het intreden van de duisternis afnemen van het energiebedrijf, zijn zonnepanelen pas echt aantrekkelijk voor particulieren. En ook voor woningcorporaties is het salderen essentieel om de zonnepanelen op hun daken rendabel te kunnen maken.